Το 1962 η καβαλιώτικη κοινωνία, καθημαγμένη από την κατάρρευση των καπνεμπορικών επιχειρήσεων δέχθηκε με ανακούφιση την εγκατάσταση ενός μεγάλου χημικού εργοστασίου πολύ κοντά στα ανατολικά της όρια. Έκτοτε η σχέση της πόλης με τη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων ήταν αμφίθυμη και επηρέασε έντονα τις διαθέσεις της κοινής γνώμης για άλλες μονάδες: όταν επαινούνταν ο ρόλος της στην αύξηση του τοπικού εισοδήματος, μεγάλωναν οι πιθανότητες για διυλιστήρια ή πετροχημικά στην περιοχή – όταν κατηγορούνταν για καταστροφή του περιβάλλοντος, οι φοβικές αντιδράσεις ήταν τέτοιες που οδηγούσαν ακόμη και στην άρνηση μονάδας διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών.
Το βέβαιο είναι πως το εργοστάσιο δεν παράγει «ασπασμούς αγγέλων προς τα άστρα». Ότι και μόνη η ύπαρξή του προσβάλλει την αισθητική του τοπίου (όπως μου είχε πει μέλος οικολογικής οργάνωσης προκειμένου να αιτιολογήσει την επιφύλαξή του για τη μονάδα διαλογής ανακυκλώσιμων!). Ότι η άδεια που έλαβε και αξιοποιεί εξ αρχής να εναποθέτει την ελαφρώς ραδιενεργό φωσφογύψο στον περιβάλλοντα χώρο της οδήγησε στη δημιουργία ενός υψώματος εκατομμυρίων κυβικών με ανεξερεύνητες ακόμη επιπτώσεις στον υδροφόρο ορίζοντα, άρα και στην τροφική αλυσίδα. Ότι οι εκπομπές κάθε είδους αποβλήτων, όσο κι αν βρίσκονται μέσα στα εκάστοτε νόμιμα όρια, εντούτοις δεν υπήρχαν πριν από το 1962.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν χρειάζεται να πλατειάσει κανείς.
Όλα αυτά αποτελούν περιβαλλοντικά δεινά. Συντελούν στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Επιδρούν στην υγεία μας.
Αλλά, βάζοντας το χέρι στην καρδιά, ας το παραδεχτούμε όλοι: δεν επιθυμούμε την επιστροφή της κοινωνίας μας στην προβιομηχανική εποχή. Οι θέσεις εργασίας, η αύξηση του τοπικού και του εθνικού εισοδήματος, η βελτίωση της ζωής μας σε άλλους τομείς έχουν οδηγήσει την κοινωνία μας σε μια συνολικά και εξαρχής θετική θεώρηση της βιομηχανίας εν γένει. Η στάση αυτή ισχυροποιείται όταν βλέπουμε τις επιχειρήσεις να τηρούν τη νομοθεσία και τις κρατικές αρχές να επιβλέπουν αυτή την τήρηση με αυστηρότητα, συνέπεια και διαφάνεια.
Υ.Γ. Όποιος θεωρεί αυτονόητα ή κοινότοπα τα παραπάνω, ας σχολιάσει και τα εξής:
• Πρόκειται για κυνική ομολογία χαριστικών πράξεων προς τη ΒΦΛ;
• Υπονοείται ότι κάνουμε εκπτώσεις όσον αφορά την ευαισθησία μας για το περιβάλλον;
• Ποιος θα ενδιαφερθεί σοβαρά για τις θέσεις εργασίας που χάνονται;
• Ποιος σώζει το περιβάλλον, οι φτηνές συναισθηματολογίες ή η ρεαλιστική γνώση και αντιμετώπιση των προβλημάτων;
• Το μνημόνιο συνεργασίας Δήμου Καβάλας – ΤΕΙ – ΤΕΕ ΑΜ έχει ήδη ενεργοποιηθεί και λειτουργήσει στην περίπτωση της ΒΦΛ.
Το βέβαιο είναι πως το εργοστάσιο δεν παράγει «ασπασμούς αγγέλων προς τα άστρα». Ότι και μόνη η ύπαρξή του προσβάλλει την αισθητική του τοπίου (όπως μου είχε πει μέλος οικολογικής οργάνωσης προκειμένου να αιτιολογήσει την επιφύλαξή του για τη μονάδα διαλογής ανακυκλώσιμων!). Ότι η άδεια που έλαβε και αξιοποιεί εξ αρχής να εναποθέτει την ελαφρώς ραδιενεργό φωσφογύψο στον περιβάλλοντα χώρο της οδήγησε στη δημιουργία ενός υψώματος εκατομμυρίων κυβικών με ανεξερεύνητες ακόμη επιπτώσεις στον υδροφόρο ορίζοντα, άρα και στην τροφική αλυσίδα. Ότι οι εκπομπές κάθε είδους αποβλήτων, όσο κι αν βρίσκονται μέσα στα εκάστοτε νόμιμα όρια, εντούτοις δεν υπήρχαν πριν από το 1962.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν χρειάζεται να πλατειάσει κανείς.
Όλα αυτά αποτελούν περιβαλλοντικά δεινά. Συντελούν στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Επιδρούν στην υγεία μας.
Αλλά, βάζοντας το χέρι στην καρδιά, ας το παραδεχτούμε όλοι: δεν επιθυμούμε την επιστροφή της κοινωνίας μας στην προβιομηχανική εποχή. Οι θέσεις εργασίας, η αύξηση του τοπικού και του εθνικού εισοδήματος, η βελτίωση της ζωής μας σε άλλους τομείς έχουν οδηγήσει την κοινωνία μας σε μια συνολικά και εξαρχής θετική θεώρηση της βιομηχανίας εν γένει. Η στάση αυτή ισχυροποιείται όταν βλέπουμε τις επιχειρήσεις να τηρούν τη νομοθεσία και τις κρατικές αρχές να επιβλέπουν αυτή την τήρηση με αυστηρότητα, συνέπεια και διαφάνεια.
Υ.Γ. Όποιος θεωρεί αυτονόητα ή κοινότοπα τα παραπάνω, ας σχολιάσει και τα εξής:
• Πρόκειται για κυνική ομολογία χαριστικών πράξεων προς τη ΒΦΛ;
• Υπονοείται ότι κάνουμε εκπτώσεις όσον αφορά την ευαισθησία μας για το περιβάλλον;
• Ποιος θα ενδιαφερθεί σοβαρά για τις θέσεις εργασίας που χάνονται;
• Ποιος σώζει το περιβάλλον, οι φτηνές συναισθηματολογίες ή η ρεαλιστική γνώση και αντιμετώπιση των προβλημάτων;
• Το μνημόνιο συνεργασίας Δήμου Καβάλας – ΤΕΙ – ΤΕΕ ΑΜ έχει ήδη ενεργοποιηθεί και λειτουργήσει στην περίπτωση της ΒΦΛ.
Σχόλια