Ο κ. Χριστοδουλάκης σε πρόσφατο κείμενο στην εφημερίδα «Τα Νέα» (8.8.2011) επιτίθεται κατά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ούτε λίγο ούτε πολύ την κατηγορεί για όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομίας.
Ωστόσο, αν και πρώην «τσάρος» της οικονομίας μας, αγνοεί πως η συμμετοχή των ΟΤΑ στη δημιουργία του ελλείμματος είναι ελάχιστη συγκριτικά με τις ΔΕΚΟ και τον σκληρό πυρήνα του κράτους. Αγνοεί, επίσης, ότι πολύ πριν από τη μεταρρύθμιση του «Καποδίστρια» το κράτος μετέφερε στους Δήμους αρμοδιότητες που ήθελε να ξεφορτωθεί, χωρίς την αντίστοιχη μεταφορά πόρων. ΚΑΠΗ, παιδικοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι δούλεψαν υπό την αιγίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης πολύ πιο αποτελεσματικά μετά το 1999. Σίγουρα και πιο οικονομικά, αν αναλογιστεί κανείς την ευωχία της ελληνικής κοινωνίας εξαιτίας της χρηματιστηριακής φούσκας, που την τροφοδοτούσε με πάθος το κεντρικό πολιτικό σύστημα της εποχής.
Οι ανακρίβειες του κειμένου είναι εξόχως αποκαλυπτικές για το εύρος των γνώσεων των ανθρώπων που διαφέντευσαν σε κρίσιμη περίοδο τα οικονομικά της χώρας. Οι προσλήψεις διασήμων και ζάπλουτων επαγγελματιών αθλητών σε δήμους και νομαρχίες είναι υποχρεωτικές. Αυτό προβλέπεται από το άρθ. 34 του Ν. 2725/1999, νόμου που ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο. Για τους «μαϊμού» αναπήρους ευθύνονται οι τοπικές υγειονομικές επιτροπές των ασφαλιστικών ταμείων και όχι οι δήμαρχοι που δεν έχουν καμιά συμμετοχή σε αυτές ή στον ορισμό των μελών τους. Διπλογραφικά συστήματα έχουν επιβληθεί με το άρθ. 175 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Ν. 3463/2006) ενώ αρκετοί πρωτοπόροι Δήμοι ήδη εφαρμόζουν την αναλυτική λογιστική. Ποιο τμήμα της κεντρικής διοίκησης μπορεί να καυχηθεί για κάτι τέτοιο; Προφανώς όχι εκείνο που δεν γνωρίζει ποιους και πόσους υπαλλήλους έχει και μισθοδοτεί.
Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει στο Δήμο Αθηναίων, όμως στο Δήμο Καβάλας μετά το 2007 ουδέποτε παρατάθηκαν συμβάσεις εποχιακών μισθωτών. Το ίδιο συνέβη και σε όσους επαρχιακούς Δήμους γνωρίζω. Με συνοπτικές διαδικασίες τερματίζουμε συμβάσεις ανθρώπων που τους βλέπουμε στο δρόμο κι έχουμε μια καλημέρα. Μπορεί να υπάρξει σύγκριση με την καθυστέρηση που παρατηρείται στο Δημόσιο με φορείς, οι οποίοι δεν έχουν κανένα αντικείμενο αλλά βαρύνονται με τεράστιο κόστος λειτουργίας και ουδείς κατορθώνει να τους διαλύσει χρόνια τώρα;
Ο κ. Χριστοδουλάκης εισηγείται κατά της αυτοδιοικητικής διαφθοράς «θέσπιση τακτικών κεντρικών ελέγχων, συγκεντρωτικές διασταυρώσεις και άμεση υπαγωγή όλων ανεξαιρέτως των δημοτικών δαπανών στην Ενιαία Αρχή Πληρωμής του υπουργείου Οικονομικών». Ουδεμία αντίρρηση. Αρκεί η κεντρική διοίκηση να λειτουργεί σωστά. Για παράδειγμα, οι διασταυρώσεις απαιτούν κοινή ψηφιακή πλατφόρμα. Πώς θα συνεννοηθούν οι υπηρεσίες του κράτους, που χρησιμοποιούν διαφορετική ηλεκτρονική γλώσσα; Αντί γι’ αυτό http://www.blogger.com/img/blank.gifπροτιμούν άλλες διαδικασίες, πιο απλές. Πρόσφατα τα ασφαλιστικά ταμεία ζήτησαν απ’ όλους τους δημάρχους να βεβαιώσουν πως οι Δήμοι τους δεν οφείλουν (αντί να κάνουν τα Ταμεία το προφανές, να διενεργήσουν οι ίδιοι ελέγχους, που όμως προφανώς είναι δύσκολο και κουραστικό).
Η χώρα διέρχεται μια μεγάλη κρίση και ο ελληνικός λαός δυσκολεύεται αφάνταστα. Αντί να επιχειρούμε τη δαιμονοποίηση του πιο πετυχημένου διοικητικά θεσμού του ελληνικού κράτους, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε τις σοβαρές προσπάθειες που καταβάλλει για να εφαρμόσει τη σπουδαιότερη μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία των τελευταίων ετών, τον Καλλικράτη. Πολλές φορές χωρίς σοβαρή διοικητική, νομοθετική, προπάντων όμως οικονομική βοήθεια από το κράτος.
Το κείμενο του κ. Χριστοδουλάκη μπορείτε να το δείτε εδώ.
Ωστόσο, αν και πρώην «τσάρος» της οικονομίας μας, αγνοεί πως η συμμετοχή των ΟΤΑ στη δημιουργία του ελλείμματος είναι ελάχιστη συγκριτικά με τις ΔΕΚΟ και τον σκληρό πυρήνα του κράτους. Αγνοεί, επίσης, ότι πολύ πριν από τη μεταρρύθμιση του «Καποδίστρια» το κράτος μετέφερε στους Δήμους αρμοδιότητες που ήθελε να ξεφορτωθεί, χωρίς την αντίστοιχη μεταφορά πόρων. ΚΑΠΗ, παιδικοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι δούλεψαν υπό την αιγίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης πολύ πιο αποτελεσματικά μετά το 1999. Σίγουρα και πιο οικονομικά, αν αναλογιστεί κανείς την ευωχία της ελληνικής κοινωνίας εξαιτίας της χρηματιστηριακής φούσκας, που την τροφοδοτούσε με πάθος το κεντρικό πολιτικό σύστημα της εποχής.
Οι ανακρίβειες του κειμένου είναι εξόχως αποκαλυπτικές για το εύρος των γνώσεων των ανθρώπων που διαφέντευσαν σε κρίσιμη περίοδο τα οικονομικά της χώρας. Οι προσλήψεις διασήμων και ζάπλουτων επαγγελματιών αθλητών σε δήμους και νομαρχίες είναι υποχρεωτικές. Αυτό προβλέπεται από το άρθ. 34 του Ν. 2725/1999, νόμου που ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο. Για τους «μαϊμού» αναπήρους ευθύνονται οι τοπικές υγειονομικές επιτροπές των ασφαλιστικών ταμείων και όχι οι δήμαρχοι που δεν έχουν καμιά συμμετοχή σε αυτές ή στον ορισμό των μελών τους. Διπλογραφικά συστήματα έχουν επιβληθεί με το άρθ. 175 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Ν. 3463/2006) ενώ αρκετοί πρωτοπόροι Δήμοι ήδη εφαρμόζουν την αναλυτική λογιστική. Ποιο τμήμα της κεντρικής διοίκησης μπορεί να καυχηθεί για κάτι τέτοιο; Προφανώς όχι εκείνο που δεν γνωρίζει ποιους και πόσους υπαλλήλους έχει και μισθοδοτεί.
Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει στο Δήμο Αθηναίων, όμως στο Δήμο Καβάλας μετά το 2007 ουδέποτε παρατάθηκαν συμβάσεις εποχιακών μισθωτών. Το ίδιο συνέβη και σε όσους επαρχιακούς Δήμους γνωρίζω. Με συνοπτικές διαδικασίες τερματίζουμε συμβάσεις ανθρώπων που τους βλέπουμε στο δρόμο κι έχουμε μια καλημέρα. Μπορεί να υπάρξει σύγκριση με την καθυστέρηση που παρατηρείται στο Δημόσιο με φορείς, οι οποίοι δεν έχουν κανένα αντικείμενο αλλά βαρύνονται με τεράστιο κόστος λειτουργίας και ουδείς κατορθώνει να τους διαλύσει χρόνια τώρα;
Ο κ. Χριστοδουλάκης εισηγείται κατά της αυτοδιοικητικής διαφθοράς «θέσπιση τακτικών κεντρικών ελέγχων, συγκεντρωτικές διασταυρώσεις και άμεση υπαγωγή όλων ανεξαιρέτως των δημοτικών δαπανών στην Ενιαία Αρχή Πληρωμής του υπουργείου Οικονομικών». Ουδεμία αντίρρηση. Αρκεί η κεντρική διοίκηση να λειτουργεί σωστά. Για παράδειγμα, οι διασταυρώσεις απαιτούν κοινή ψηφιακή πλατφόρμα. Πώς θα συνεννοηθούν οι υπηρεσίες του κράτους, που χρησιμοποιούν διαφορετική ηλεκτρονική γλώσσα; Αντί γι’ αυτό http://www.blogger.com/img/blank.gifπροτιμούν άλλες διαδικασίες, πιο απλές. Πρόσφατα τα ασφαλιστικά ταμεία ζήτησαν απ’ όλους τους δημάρχους να βεβαιώσουν πως οι Δήμοι τους δεν οφείλουν (αντί να κάνουν τα Ταμεία το προφανές, να διενεργήσουν οι ίδιοι ελέγχους, που όμως προφανώς είναι δύσκολο και κουραστικό).
Η χώρα διέρχεται μια μεγάλη κρίση και ο ελληνικός λαός δυσκολεύεται αφάνταστα. Αντί να επιχειρούμε τη δαιμονοποίηση του πιο πετυχημένου διοικητικά θεσμού του ελληνικού κράτους, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε τις σοβαρές προσπάθειες που καταβάλλει για να εφαρμόσει τη σπουδαιότερη μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία των τελευταίων ετών, τον Καλλικράτη. Πολλές φορές χωρίς σοβαρή διοικητική, νομοθετική, προπάντων όμως οικονομική βοήθεια από το κράτος.
Το κείμενο του κ. Χριστοδουλάκη μπορείτε να το δείτε εδώ.
Σχόλια